زغال فشرده یا زغال قالبی، رایجترین نوع بریکت سوختی است که با استفاده از خاک اره ساخته میشود. تولید زغال فشرده چند سالی است که طرفداران زیادی پیدا کرده و توانسته سودآوری مناسبی را به ارمغان بیاورد. در فرآیند تولید زغال فشرده مواد اولیه بازیافتی (خاک اره، پودر زغال و پوست گردو) را بهوسیله حرارت و فشار به شکل قالب درمیآورند و با قرار دادن این قالبها در کوره به زغال فشرده تبدیل میکنند.
جهت تولید سالانه حدود 132 تن زغال فشرده در زمینی به مساحت 450 مترمربع (با فرض اجاره این مساحت سوله)، حدود 266 میلیون تومان سرمایهگذاری اولیه مورد نیاز است که حدود 204 میلیون تومان آن هزینه ثابت بوده و به خرید ماشینآلات، تجهیزات و ابزارآلات، رهن سوله و هزینههای قبل از بهرهبرداری اختصاص خواهد یافت. سرمایه در گردش ماهانه طرح که شامل خرید مواد اولیه، هزینه نیروی انسانی، انرژی و… میباشد، حدود 62 میلیون تومان برآورد میشود و انتظار میرود کل فروش سالانه نیز به 990 میلیون تومان برسد. نرخ سوددهی سالانه این طرح در صورت داشتن بازار فروش مناسب 50 درصد بوده و ماهانه حدود 11 میلیون تومان سود ویژه نصیب تولیدکننده خواهد شد. بازگشت سرمایه این طرح نیز در طول حدود 22.5 ماه خواهد بود.
از ویژگیهای مثبت برای پرداختن به این کسب و کار میتوان به مواردی همچون عمر این زغال اشاره کرد که تا چهار برابر بیشتر از زغال چوب است. همچنین حرارت ایجاد شده از آن تا 3 برابر بيشتر میباشد، بو و دود آن بسيار کمتر از زغال چوب است، حمل و نقل آن آسان است و فضاي کمتری را اشغال میکند، درصد سوددهی بالای این طرح و از همه مهمتر کمک به حفظ محیط زیست از مهمترین مزیتهای این کسب و کار میباشند.
البته پرداختن به هر کسب و کاری علاوه بر ویژگیهای مثبت، مسائل و مشکلات خاصی نیز دارد که در این زمینه میتوان به مواردی همچون تأمین مواد اولیه با کیفیت مناسب، وجود واسطهگران، کاهش میزان فروش در بعضی از ایام سال، وجود رقبای زیاد و فرهنگ مصرف پایین اشاره کرد که تولیدکنندگان موفق با در نظر گرفتن تمامی جوانب و آموزش، هدایت و پشتیبانی کارشناسان ، پس از رفع موانع به کار تولید میپردازند.